RADIO UWM FM Harcerka, szmuglerka, żołnierka – tak można opisać Irenę Kleczyńską-Mycke, bohaterkę książki „Irka”. Jej losy przedstawiła córka, Małgorzata Mycke-Dominko, autorka publikacji. Jednym z wątków opowieści jest działalność Ireny Kleczyńskiej-Mycke przy tworzeniu Chorągwi Harcerskiej w Olsztynie w latach 1945–1947. Spotkanie z autorką odbyło się 4 listopada w bibliotece Planeta 11.
Źródło: Planeta 11/Facebook
Irena Kleczyńska-Mycke była harcerką związaną z Szarymi Szeregami, członkinią Przysposobienia Wojskowego Kobiet i łączniczką. Współpracowała z tajną drukarnią „Wolność”, brała udział w akcjach konspiracyjnych i przeżyła Powstanie Warszawskie.
Pierwsze akcje, w których brała udział, to malowanie kotwic – Polska Walczy – na murach. Prowadziła skrzynkę kontaktową pasieki, gdzie przynoszono nakłady pism, meldunki, broń do czyszczenia. Działała w tym punkcie, w sklepie, a dodatkowo jeździła jako kurierka do Lwowa. Cały czas była w Szarych Szeregach, aż do końca Powstania Warszawskiego. Była też w Armii Krajowej”
– mówiła Małgorzata Mycke-Dominko.
Po wojnie współtworzyła Chorągiew Warmińsko-Mazurską. Przyjechała do Olsztyna na prośbę koleżanki, która chciała rozwijać harcerstwo na tzw. Ziemiach Odzyskanych. Z jej wspomnień wyłania się obraz zniszczonego miasta, pełnego głodujących dzieci i dorosłych.
Miała kontakt ze śmiercią i była świadkiem tego, co działo się za murami getta w Warszawie. Widziała, jak niemiecki żołnierz zastrzelił dziecko wychodzące przez mur. Żyła w napięciu. Kiedy przyjechała do Olsztyna i zobaczyła dzieci spuchnięte z głodu, których nie widziała w stolicy, była zszokowana. Pomoc nadeszła z misji duńskiej, która wsparła mieszkańców”
– dodaje jej córka.
Foto: Jakub Zera
W takich warunkach struktury harcerskie w Olsztynie i okolicach pełniły funkcję wsparcia dla lokalnej społeczności. Nowo powstały ruch składał się głównie z kobiet z Polski centralnej i tzw. repatriantek oraz pojedynczych Warmiaczek.
Przybyła ludność z Warszawy i ze wschodu, a z nią młodzież, która wcześniej była w harcerstwie. Brakowało chorągwi, więc mama ją współtworzyła. Przyjechały harcerki i podharcmistrzynie z Kielc i Warszawy. Razem zaczęły organizować hufiec, zbiórki i pierwsze obozy letnie pod Olsztynem. Po otrzymaniu budynku było jasne, że chorągiew powstała. Kiedy mama wyjeżdżała, napisała, że zostawiła sześć dobrze działających drużyn”
– powiedziała autorka biografii.
Dlaczego tytułowa Irka opuściła Olsztyn? Odpowiedź w wywiadzie Piotra Kisiela z Małgorzatą Mycke-Dominko.
Czytaj dalej
