Nowości muzyczne 09.10-15.10.2023

TWO DOOR CINEMA CLUB – Sure Enough [PIOSENKA TYGODNIA]

Pochodzące z Irlandii Północnej trio już od kilkunastu lat tworzy rześki, gitarowy indie pop i nieustannie słynie ze świetnych występów na żywo. Singiel Sure Enough otwiera nową erę w działalności zespołu. Już na ubiegłorocznej płycie „Keep On Smiling” bawili się brzmieniami, włączając do swojej muzyki sporo chillwave’u, synthpopu rodem z lat 80. oraz szalonego disco. Najnowsze nagranie to eksplozja energii, w której dominują syntezatory przywodzące na myśl retro gry wideo i energiczne partie gitary elektrycznej.

„Komfort, bezpieczeństwo i ochrona są łatwe do zdobycia. Wszystko, co musisz zrobić, to zaakceptować kłamstwo” – tak o utworze mówi zespół.

Wydaniu singla towarzyszy ogłoszenie amerykańskiej trasy koncertowej, która rozpocznie się w lutym 2024 r. W Polsce gościli dwukrotnie: w lipcu 2011 roku na Open’er Festival w Gdyni na scenie Tent oraz w 2017 roku na Orange Warsaw Festival w Warszawie. Nie dotarli, z wiadomych przyczyn, na tegoroczny FEST Festival…

BAR ITALIA – My Little Tony

Bar Italia to post-punkowe trio z Londynu. Zespół stroni od szumu medialnego, wywiadów a oficjalne informacje o nich są śladowe. Wiadomości przesyłane pocztą pantoflową doprowadziły do wyprzedanych koncertów i występów na dużych festiwalach, m.in. Pitchfork Music Festival London.

Pół roku po premierze swojego debiutanckiego albumu zapowiadają wydanie kolejnego studyjnego materiału! Płyta „The Twits” powstała w ciągu 8 tygodni, zarejestrowano ją w domowym studiu na Majorce. Na sklepowe półki trafi 3 listopada. Zwiastuje ją singiel „my little tony”.

RUNFORREST – W ogień

Runforrest to projekt muzyczny pochodzącego z Krakowa songwritera Grzegorza Wardęgi, znanego ze współpracy z wieloma wykonawcami, m.in. duetem Bass Astral x Igo, Misią Furtak, ARS LATRANS Orchestrą, czy grupą Lor. Od 2018 roku nieprzerwanie tworzy, a jego styl wciąż ewoluuje, łącząc w sobie wpływy alternatywnego rocka, współczesnego popu i nastrojowej elektroniki.

Dokładnie rok po wydaniu pierwszego polskiego utworu artysta powraca z singlem „W ogień”. To zapowiedź jego debiutanckiego albumu „Rytuał”, którego premierę zaplanowano na wiosnę 2024 roku.

To historia o uwalnianiu się z toksycznej relacji, zostawianiu za sobą osoby, z którą przez długi czas toczyliśmy częste walki. To również piosenka o wymazywaniu kogoś ze swojej pamięci, aby można było ruszyć przed siebie bez dodatkowych obciążeń. Rytuał ognia polega na wrzucaniu w płomienie rzeczy, z których pragniemy raz na zawsze się oczyścić i zacząć od nowa – mówi Runforrest.

JAKUB JAN BRYNDAL – Gabagool

Jakub Jan Bryndal – rocznik 91’, urodzony i wychowany w Toruniu raper, autor tekstów, digger i producent muzyczny. Wyznawca nieoczywistych, połamanych rytmów z pogranicza rapu, jazzu, funku i szeroko pojętej elektroniki. Współprowadzący audycji „Beatkultura” w warszawskim radiu Kampus. Szerszej publiczności przedstawił się natomiast na „Muzyce Współczesnej” Pezeta, zamykając swoim 'featem’ album, a także tworząc duet z Łoną w numerze „Kiedy Mało Śpisz”.

„Gabagool” to kolejna zapowiedź nadchodzącego wielkimi krokami długogrającego debiutu Jakuba Jana Bryndala, który ukaże się sumptem JuNouMi Records.

Na kilka dni przed wyborami artysta gorzko podsumowuje polską klasę polityczną, zauważając, że nawet osoby o szlachetnych intencjach szybko stają się częścią układu, zaś nam – wyborcom – nie pozostaje nic innego, jak wybrać „mniejsze zło” i łudzić się, że tym razem będzie inaczej…

Tytułowe Gabagool to ulubiona wędlina gangsterów z serialu „Rodzina Soprano”, z którymi autor zestawia członków polskiej sceny politycznej. Jakub Jan Bryndal rapuje na mrocznym, ale funkującym zarazem bicie kolektywu IFS. Wisienkę na torcie w postaci turntablizmu dorzuca DJ Eklektik Selektah, wieloletni kamrat Kuby i współautor mixtape’u „Ile Trzeba Było Tęsknić”.

HANIA RANI – Ghosts [PŁYTA TYGODNIA]

Trzy lata po premierze albumu „Home” Hania Rani, wielokrotnie nagradzana pianistka, kompozytorka i wokalistka, prezentuje nową płytę wydaną pod szyldem brytyjskiej wytwórni Gondwana Records. „Ghosts”, jak sama nazwa wskazuje, eksploruje świat duchów. Pozamaterialne byty mają w kulturze szczególny, ponadczasowy status. Z jednej strony uparcie wymykają się naukowemu i fizycznemu poznaniu. Mimo swojej niewidzialności stale oddziałują jednak na człowieka, otwierając pole do rozmyślań nad granicą dzielącą żywych i umarłych.

Na albumie oprócz nowych utworów, instrumentów i aranżacji pojawiają się również po raz pierwszy goście: Patrick Watson, Duncan Bellamy oraz Ólafur Arnalds. Poza nimi na krążku znów usłyszymy perkusistę Wojciecha Warmijaka, basistę Ziemowita Klimka i małą orkiestrę smyczkową w aranżacji wybitnego kompozytora i reżysera dźwięku – Viktora Arnasona. Jedną z wiolonczelistek uczestniczących w nagraniach była Dobrawa Czocher, z którą artystka tworzy duet i nagrała krążek „Inner Symphonies” dla legendarnej wytwórni Deutsche Grammophon.

„Ghosts” stanowi nowy rozdział w karierze Hani nie tylko ze względu na dopuszczenie do procesu twórczego innych wykonawców. To najbardziej “wyśpiewana” płyta w kolekcji artystki – na krążku, obok utworów czysto instrumentalnych, znajdziemy aż 7 piosenek. Zmianie uległo też samo instrumentarium. Smyczkom towarzyszy choćby głębokie, przestrzenne brzmienie syntezatorów: Propheta i Mooga. Artystka jednocześnie pozwala sobie na więcej improwizacji, bawiąc się strukturą utworów.

Mix albumu tym razem powierzyła Gregowi Freemanowi, który od dwóch dekad współpracuje z Portico Quartet, a w portfolio ma również krążki Rudimental, Goldfrapp i Emily Barker. Masteringiem utworów zajął się zaś John Davis z londyńskiego studia Metropolis – inżynier dźwięku nazywany „mistrzem swojego rzemiosła” przez samego Jimmy’ego Page’a. Pracował nad wieloma kultowymi albumami, w tym „Screamadelica” Primal Scream, „Skeleton Tree” Nick Cave & the Bad Seeds i „Lungs” Florence+ the Machine.

Szufladka „modern classical” już wcześniej nie była wystarczająco pojemna, aby opisać eklektyczny styl kompozytorki. Trzeci album, gatunkowo rozpięty między avant popem, ambientem a post-minimalizmem zdaje się to tylko potwierdzać. Wśród inspiracji wymienia Pink Floyd, Radiohead, The Smile, Philipa Glassa i Jamesa Blake’a. Otoczona aranżacyjnymi niespodziankami i śmiało eksplorująca granice między życiem a śmiercią, Hania Rani z powodzeniem buduje swój osobny mikroświat.

Tracklista:
1. Oltre Terra
2. Hello
3. Don’t Break My Heart (feat. Duncan Bellamy)
4. 24.03
5. Dancing with Ghosts (feat. Patrick Watson)
6. A Day in Never
7. Whispering House (feat. Olafur Arnalds)
8. The Boat
9. Moans
10. Thin Line (feat. Duncan Bellamy)
11. Komeda
12. Utrata
13. Nostalgia